Τι μας ψεκάζουν; Προσωπική άποψη για αυτά που ζούμε. Για μια και μόνο φορά.
Στα 2 χρόνια που αποφάσισα να διατηρώ blog και να γράφω για την δεκαετία του 80 , την μουσική επιρροή , τον αντίκτυπο που είχε στην ζωή μας και κατ’ επέκταση στις ανθρώπινες σχέσεις ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική και τις εκάστοτε κυβερνήσεις και το έργο τους. Αλλά δυστυχώς δεν ΓΙΝΕΤΑΙ να μην πάρεις θέση σε όσα συμβαίνουν και λέγονται. 60 ψυχές ίσως και παραπάνω εκ των οποίων πολλά νεαρά παιδιά δεν υπάρχουν ανάμεσα μας και δεν γίνεται να μην τρελαθείς αν διανοηθείς τα μικροπολιτικά παιχνίδια που στήνονται πάνω στον ανθρώπινο πόνο.
Η εξουσία της εποχής που ζούμε και δεν είναι άλλη από την εξουσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έχει βαθιές ρίζες στην χαλιναγώγηση για να μην πω αποχαύνωση του τηλεοπτικού κοινού. Προβάλλουν μόνο αυτά που πουλάνε, κατευθύνουν την δικαιοσύνη προς τις δικές τους τοποθετήσεις και προβάλλουν με τον πλέον χυδαιότατο τρόπο τις αντιδικίες των πολιτικών με το μπαλάκι ευθυνών να ταξιδεύει πιο γρήγορα και από σερβίς του Νόβακ Τζόκοβιτς. Σε κάθε μεγάλη τραγωδία των τελευταίων 20 χρόνων συγκρίνουν την δική τους τραγωδία με την αμέσως προηγούμενη τραγωδία που αντιμετώπισε η προηγούμενη κυβέρνηση προσπαθώντας με επιχειρήματα μαθητών δημοτικού σε τιμωρία , να αποδείξουν πόσο πιο αποτελεσματικοί ήταν σε αυτή την καταστροφή. Λες και το ζητούμενο στον πόνο της μάνας είναι να αποδείξουμε τηλεοπτικά πόσο πιο γρήγορα έφτασε η αστυνομία και η πυροσβεστική.
Στην εξουσία των ΜΜΕ ακατανόμαστοι δημοσιογράφοι πληρωμένοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις χιλιάδες ευρώ εκθειάζουν το έργο της κυβέρνησης και παρουσιάζουν τα ψευτό -δάκρυα πολιτικών , οι οποίοι συνέταξαν ένα κείμενο σαν γραμμή κόμματος και βγήκαν στην τηλεόραση να μιλήσουν για τραγικό «ανθρώπινο λάθος». Ασχολούμαστε με το αν ήταν διορισμένος με ρουσφέτι ο σταθμάρχης και από ποια κυβέρνηση διορίστηκε. Ασχολούμαστε με το κύκλωμα των ατόμων που επέλεξαν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και να ασχολούμαστε με χωρισμούς, επανασυνδέσεις , προκλητικές εμφανίσεις σε κάθε κατάπτυστο τηλε-ριάλιτι και πρωταγωνιστές κοινωνικών δικτύων. Ασχολούμαστε μετρώντας άπειρες τηλεοπτικές ώρες στο όνομα της «μητροκτόνας» που θα δικαστεί μόνο όταν σταματήσει να πουλάει. Δεν ασχολείται κανένας με τις ελλείψεις που υπάρχουν σε κάθε τομέα της καθημερινότητας μας και περιμένουμε να συμβεί το ατύχημα για να κάνουμε το αυτονόητο. Αυτό που μας ψήφισαν να κάνουμε.
Παραθέτω, λοιπόν τις ερωτήσεις που όλοι σκεφτόμαστε αλλά κανένας δεν θα απαντήσει. Γιατί αυτές οι ερωτήσεις δεν ωφελούν ψηφοθηρικά. Γιατί έπρεπε να σκοτωθούν στο πέταλο του Μαλλιακού για να εκσυγχρονίσουν το οδικό δίκτυο; Γιατί έπρεπε να καεί η μισή Εύβοια και να πάρουν ψίχουλα σε αποζημιώσεις και μάλιστα όσοι πήραν μετά από πολύ αυστηρά κριτήρια; Γιατί μετά από τόσες εκκλήσεις πολλών χρονών των κατοίκων στο Μάτι για δημιουργία αντιπυρικών ζωνών και κλάδεμα δημοσίων δέντρων δεν πήγε ένα κλιμάκιο καμίας τοπικής αυτοδιοίκησης ή κρατικού φορέα να κάνει την δουλειά που του αναλογεί; Γιατί εφόσον δεν λειτουργεί κανένα σύστημα στις σιδηροδρομικές μεταφορές δεν επενδύθηκε ούτε ένα ευρώ στην εκσυγχρόνιση των ελλείψεων του δικτύου; Γιατί δεν ακούει κανένας τις συνεχόμενες εκκλήσεις των συνδικαλιστών σε κάθε τομέα που ζουν την αλήθεια από μέσα και όχι από την άνεση ενός πολυτελούς γραφείου;
Όσες πανελλαδικές απεργίες και να γίνουν, πάντα θα υποβαθμίζονται από την εξουσία των media ή θα ασχολούνται με την έκρηξη των ΜΑΤ για την καταστολή των «ταραξιών» μιας καθόλα ειρηνικής διαδήλωσης. Ακόμα και ακραίες προτάσεις όπως το να μην χτυπάμε αποδείξεις από αύριο το πρωί, ακόμα και αυτό θα πληρώσουμε από την τσέπη μας. Κάποιο άλλο ψευτό – μνημόνιο θα σκαρφιστούν για να ξανά σκύψουμε το κεφάλι. Ποιος ξέρει; Μπορεί αυτή την φορά να κληθούμε να σώσουμε τις ελληνικές τράπεζες και όχι τις γερμανικές.
Η κοινωνία θα συνέλθει ή καλύτερα θα ξεχάσει και αυτό το δυστύχημα. Όσο υπάρχουν social media (δίκτυα αυτό-προβολής), όσο υπάρχουν πληρωμένοι δημοσιογράφοι να παπαγαλίζουν το αφήγημα της εκάστοτε κυβέρνησης και εκπομπές χαμηλής νοημοσύνης και υψηλής κατανάλωσης, η κοινωνία θα κοιμάται. Γιατί αυτό θέλουν. Γιατί αυτό έχουν πετύχει. Το μόνο που θα μείνει ξυπνητό είναι εκείνος ο γοερός πόνος όλων εκείνων που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα στον βωμό ενός εκσυγχρονισμού από ευρωπαϊκά κονδύλια που κατέληξαν στις τσέπες όλων εκείνων που δεν θα ελεγχτούν ποτέ. Για να την πληρώνουν οι λιγοστοί που δεν είχαν την δύναμη των Μέσων για να καλύψουν τα «λάθη» τους.
